navlosí (a ~) (na-vlo-) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. navlosésc, imperf. 3 sg. navloseá; conj. prez. 3 să navloseáscă verb tranzitivnavlosi
NAVLOSÍ, navlosesc, vb. IV. Tranz. A închiria un vas de transport (aparținând unui proprietar particular). – Din ngr. enávlosa (aor. al lui navlono). verb tranzitivnavlosi
navlosit | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | navlosit | navlositul | navlosită | navlosita |
plural | navlosiți | navlosiții | navlosite | navlositele | |
genitiv-dativ | singular | navlosit | navlositului | navlosite | navlositei |
plural | navlosiți | navlosiților | navlosite | navlositelor |