NARODNICÍST, -Ă adj. Narodnic. [< narodnic + -ist]. adjectivnarodnicist
NARODNICÍST, -Ă adj. narodnic. (< narodnic + -ist) adjectivnarodnicist
narodnicíst adj. m., pl. narodnicíști; f. narodnicístă, pl. narodnicíste adjectivnarodnicist
NARODNICÍST, -Ă, narodniciști, -ste, adj. Narodnic (1). – Narodnic + suf. -ist. adjectivnarodnicist
narodnicist adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | narodnicist | narodnicistul | narodnicistă | narodnicista |
plural | narodniciști | narodniciștii | narodniciste | narodnicistele | |
genitiv-dativ | singular | narodnicist | narodnicistului | narodniciste | narodnicistei |
plural | narodniciști | narodniciștilor | narodniciste | narodnicistelor |