nadpís (nádpisuri), s. n. – Apostilă, rezoluție. Rus. nadpis (Tiktin). Sec. XIX, înv. substantiv neutrunadpis
NÁDPIS, nadpisuri, s. n. (Înv.) Rezoluție, apostilă (pusă pe o cerere). [Var.: nátpis s. n.] – Din rus. nadpis. substantiv neutrunadpis
nadpis substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | nadpis | nadpisul |
plural | nadpisuri | nadpisurile | |
genitiv-dativ | singular | nadpis | nadpisului |
plural | nadpisuri | nadpisurilor |