MĂLURÁRE, mălurări, s. f. Faptul de a se mălura. [Var.: măluríre] – V. mălura. substantiv femininmălurare
mălurire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | mălurire | mălurirea |
plural | măluriri | măluririle | |
genitiv-dativ | singular | măluriri | măluririi |
plural | măluriri | măluririlor |