mârâitúră (-râ-i-) s. f., g.-d. art. mârâitúrii; pl. mârâitúri substantiv femininmârâitură
MÂRÂITÚRĂ, mârâituri, s. f. Mârâit. [Pr.: -râ-i-] – Mârâi + suf. -tură. substantiv femininmârâitură
mârâitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | mârâitură | mârâitura |
plural | mârâituri | mârâiturile | |
genitiv-dativ | singular | mârâituri | mârâiturii |
plural | mârâituri | mârâiturilor |