musaíp (musaípi), s. m. – Consilier personal al sultanului. Tc. (arab.) musahib (Șeineanu, III, 87). Sec. XVIII, înv. substantiv masculinmusaip
musaíp m. (turc. [d. ar.] mûsahib și musahib). Vechĭ. Credincĭos intim al sultanuluĭ, curtean saŭ consilier intim. – Și musahíb și musaít. substantiv masculinmusaip
musaíp s. m., pl. musaípi substantiv masculinmusaip
MUSAÍP, musaipi, s. m. Înalt demnitar la curtea sultanului; confident al sultanului; consilier, sfetnic al domnului. – Din tc. musahip. substantiv masculinmusaip
musaip substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | musaip | musaipul |
plural | musaipi | musaipii | |
genitiv-dativ | singular | musaip | musaipului |
plural | musaipi | musaipilor |