!murdăríre s. f., g.-d. art. murdărírii; pl. murdăríri substantiv femininmurdărire
MURDĂRÍRE, murdăriri, s. f. Acțiunea de a (se) murdări și rezultatul ei. – V. murdări. substantiv femininmurdărire
murdărí (a ~) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. murdărésc, imperf. 3 sg. murdăreá; conj. prez. 3 să murdăreáscă verb tranzitivmurdări
murdărì v. a (se) face murdar. verb tranzitivmurdărì
MURDĂRÍ, murdăresc, vb. IV. Tranz. și refl. 1. A (se) face murdar, a (se) umple de murdărie; a (se) păta, a (se) mânji. 2. Fig. A (se) compromite, a (se) înjosi, a (se) degrada. – Din murdar. verb tranzitivmurdări
murdărésc v. tr. (d. murdar). Fac murdar. Fig. Profanez: a murdări numele cuĭva. – Vechĭ murdarisesc și -ipsesc (ngr. murdarévo, aor. -árevsa). verb tranzitivmurdăresc
murdărire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | murdărire | murdărirea |
plural | murdăriri | murdăririle | |
genitiv-dativ | singular | murdăriri | murdăririi |
plural | murdăriri | murdăririlor |