mubaĭegíŭ și (ob.) mumbaĭegíŭ1 n. (turc. mubaĭağy, din mübaĭe´ağy). Vechĭ. Comisar turcesc însărcinat să cumpere grîne și oĭ p. statu turcesc. – Și bumb-. substantiv masculinmubaĭegiŭ
mumbaiergiu | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | mumbaiergiu | mumbaiergiul |
plural | mumbaiergii | mumbaiergiii | |
genitiv-dativ | singular | mumbaiergiu | mumbaiergiului |
plural | mumbaiergii | mumbaiergiilor |