MUGURÁ vb. I v. muguri. substantiv femininmugura
MUGURÍ, pers. 3 mugurește, vb. IV. Intranz. (Înv. și reg.) A înmuguri. [Var.: mugurá vb. I] – Din mugur. substantiv femininmuguri
MUGURÁ vb. I v. muguri. verbmugura
MUGURÍ, pers. 3 mugurește, vb. IV. Intranz. (Înv. și reg.) A înmuguri. [Var.: mugurá vb. I] – Din mugur. verbmuguri
mugurare | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | mugurare | mugurarea |
plural | mugurări | mugurările | |
genitiv-dativ | singular | mugurări | mugurării |
plural | mugurări | mugurărilor |