moscovít (moscovíți), s. m. – Locuitor din Moscova. Din Moscova (‹ rus. Moskva), sec. XVIII. Orașul se chema înainte Mosc, de unde și muscal (var. înv. moscal), s. m. (moscovit; rus; rus castrat aparținînd sectei scopeților; vizitiu; Arg., douăzeci de lei), din pol. moskal, de unde și rus. moskalĭ; moschicesc. adj. (înv. moscovit); muscălesc, adj. (moscovit; rus; rău, ticălos); muscălește, adv. (pe rusește); muscălime, s. f. (mulțime de ruși). Din rom. provine tc. musikar (Bogrea, Dacor., IV, 835). substantiv masculin și femininmoscovit
*moscovít, -ă s. și adj. (d. Moscova, Moscva; fr. -ite). Din Moscova. Pin [!] ext. Moscal, Rus din nord (nu Rutean, Malorus, Ucraĭnian). substantiv masculin și femininmoscovit
moscovít adj. m., s. m., pl. moscovíți; adj. f., s. f. moscovítă, pl. moscovíte substantiv masculin și femininmoscovit
MOSCOVÍT, -Ă, moscoviți, -te, s. m. și f., adj. 1. S. m. și f. Persoană originară sau locuitor din Moscova. 2. Adj. Care aparține Moscovei sau moscoviților (1), privitor la Moscova ori la moscoviți; p. ext. rusesc. – Din fr. moscovite. substantiv masculin și femininmoscovit
moscovit substantiv masculin și feminin | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | moscovit | moscovitul | moscovită | moscovita |
plural | moscoviți | moscoviții | moscovite | moscovitele | |
genitiv-dativ | singular | moscovit | moscovitului | moscovite | moscovitei |
plural | moscoviți | moscoviților | moscovite | moscovitelor |