mórmăĭ, mórnăĭ și -ĭésc, a -í v. intr. (imit. ca și mîrîĭ și murmur; rus. murnýkatĭ, a toarce ca pisica; ung. mormolni și mormogni, germ. murmeln, a mormăi). Scot un glas ca ursu supărat. Fig. Murmur, bodogănesc, vorbesc singur de cĭudă. – Și mormoĭ (NPl. Ceaur, 102), mîrnîĭ și mormorosesc. V. borborosesc. verbmormăĭ
mormorosí (a ~) (reg.) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. mormorosésc, imperf. 3 sg. mormoroseá; conj. prez. 3 să mormoroseáscă verbmormorosi
MORMOROSÍ, mormorosesc, vb. IV. Intranz. (Reg.) A mormăi (1). – Contaminare între mormăi și bolborosi. verbmormorosi
mormorosésc și mórnăĭ, V. mormăĭ. verbmormorosesc
mormorosire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | mormorosire | mormorosirea |
plural | mormorosiri | mormorosirile | |
genitiv-dativ | singular | mormorosiri | mormorosirii |
plural | mormorosiri | mormorosirilor |