MONOPLÁN adj., s.n. (Avion) cu un singur rând de aripi. [Cf. fr. monoplan]. adjectivmonoplan
*monoplán, -ă adj. (mono- și plan). Care are un singur plan. S. n., pl. e. Aeroplan monoplan. V. biplan. adjectivmonoplan
monoplán (-no-plan) s. n., pl. monopláne adjectivmonoplan
MONOPLÁN, monoplane, s. n. Avion cu o singură aripă, așezată transversal și simetric față de fuzelaj. – Din fr. monoplan. adjectivmonoplan
monoplan adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | monoplan | monoplanul | monoplană | monoplana |
plural | monoplani | monoplanii | monoplane | monoplanele | |
genitiv-dativ | singular | monoplan | monoplanului | monoplane | monoplanei |
plural | monoplani | monoplanilor | monoplane | monoplanelor |