MONOGRÁM s.n. v. monogramă. substantiv neutrumonogram
MONOGRÁMĂ s.f. Semn scris, gravat etc. format prin reunirea unor inițiale ale numelui cuiva. [Var. monogram s.n. / < fr. monogramme, cf. lat., gr. monogramma < gr. monos – unic, gramma – literă]. substantiv neutrumonogramă
MONOGRÁMĂ, monograme, s. f. Semn scris, gravat sau brodat, format prin alăturarea sau împletirea inițialelor numelui și prenumelui unei persoane. [Var.: monográm s. n.] – Din fr. monogramme. substantiv neutrumonogramă
monogram substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | monogram | monogramul |
plural | monograme | monogramele | |
genitiv-dativ | singular | monogram | monogramului |
plural | monograme | monogramelor |