MONOFAGÍE s.f. (Biol.) Proprietate a unor paraziți de a se dezvolta pe o singură plantă gazdă. [Gen. -iei. / < fr. monophagie, cf. gr. monos – unic, phagein – a mânca]. substantiv femininmonofagie
MONOFAGÍE s. f. Mod de nutriție bazat pe un singur tip de hrană, propriu mai ales paraziților. – Din fr. monophagie. substantiv femininmonofagie
monofagie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | monofagie | monofagia |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | monofagii | monofagiei |
plural | — | — |