MONODIÁT, -Ă, monodiați, -te, adj. (Despre opere muzicale) Care este interpretat ca monodie. – V. monodia. adjectivmonodiat
MONODIÁ, monodiez, vb. I. Tranz. A cânta o monodie. [Pr.: -di-a] – Din monodie. verb tranzitivmonodia
monodiat adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | monodiat | monodiatul | monodiată | monodiata |
plural | monodiați | monodiații | monodiate | monodiatele | |
genitiv-dativ | singular | monodiat | monodiatului | monodiate | monodiatei |
plural | monodiați | monodiaților | monodiate | monodiatelor |