MONOCÍP, monocipuri, s. n. (Electron.) Circuit integrat cu schemă electrică la comandă, realizat după o tehnologie de proiectare tipizată. – Din engl. monochip. substantiv neutrumonocip
monocip substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | monocip | monocipul |
plural | monocipuri | monocipurile | |
genitiv-dativ | singular | monocip | monocipului |
plural | monocipuri | monocipurilor |