mizdrigăli | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)mizdrigăli | mizdrigălire | mizdrigălit | mizdrigălind | singular | plural | ||
mizdrigălind | mizdrigăliți | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | mizdrigălesc | (să)mizdrigălesc | mizdrigăleam | mizdrigălii | mizdrigălisem | |
a II-a (tu) | mizdrigălești | (să)mizdrigălești | mizdrigăleai | mizdrigăliși | mizdrigăliseși | ||
a III-a (el, ea) | mizdrigălește | (să)mizdrigăleai | mizdrigălea | mizdrigăli | mizdrigălise | ||
plural | I (noi) | mizdrigălim | (să)mizdrigălim | mizdrigăleam | mizdrigălirăm | mizdrigăliserăm | |
a II-a (voi) | mizdrigăliți | (să)mizdrigăliți | mizdrigăleați | mizdrigălirăți | mizdrigăliserăți | ||
a III-a (ei, ele) | mizdrigălesc | (să)mizdrigălească | mizdrigăleau | mizdrigăliră | mizdrigăliseră |