MITIZÁ vb. I. tr. A da un caracter mitic. [< it. mitizzare]. verb tranzitivmitiza
MITIZÁ, mitizez, vb. I. Tranz. A transforma în mit persoane, obiecte etc.; (rar) a mitifica, a mitologiza. – Din it. mitizzare. verb tranzitivmitiza
mitiza verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)mitiza | mitizare | mitizat | mitizând | singular | plural | ||
mitizând | mitizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | mitizez | (să)mitizez | mitizam | mitizai | mitizasem | |
a II-a (tu) | mitizezi | (să)mitizezi | mitizai | mitizași | mitizaseși | ||
a III-a (el, ea) | mitizează | (să)mitizai | mitiza | mitiză | mitizase | ||
plural | I (noi) | mitizăm | (să)mitizăm | mitizam | mitizarăm | mitizaserăm | |
a II-a (voi) | mitizați | (să)mitizați | mitizați | mitizarăți | mitizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | mitizează | (să)mitizeze | mitizau | mitizară | mitizaseră |