MENTALITÁTE s.f. Fel propriu în care gândește un individ, o colectivitate etc. [Cf. fr. mentalité]. substantiv femininmentalitate
*mentalitáte f. (d. mental). Fel de minte, mod de a cugeta, spirit: mentalitatea copiilor. substantiv femininmentalitate
mentalitáte s. f., g.-d. art. mentalitắții; pl. mentalitắți substantiv femininmentalitate
MENTALITÁTE, mentalități, s. f. Fel particular de a-și reprezenta lumea al unui individ sau al unei colectivități. – Din fr. mentalité. substantiv femininmentalitate
mentalitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | mentalitate | mentalitatea |
plural | mentalități | mentalitățile | |
genitiv-dativ | singular | mentalități | mentalității |
plural | mentalități | mentalităților |