MARTIRÁJ s.n. Martiriu. [< martir + -aj]. substantiv neutrumartiraj
MARTIRÁJ, martiraje, s. n. Martiriu. – Martir2 + suf. -aj. substantiv neutrumartiraj
martiraj substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | martiraj | martirajul |
plural | martiraje | martirajele | |
genitiv-dativ | singular | martiraj | martirajului |
plural | martiraje | martirajelor |