*márnă f., pl. e (fr. marne, îld. marle, *margle, d. lat. pop. *márgula, d. marga, margă; mlat. pop. *márgula, d. marga, margă; mlat. marna). Min. Margă. substantiv neutrumarnă
marnaj | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | marnaj | marnajul |
plural | marnaje | marnajele | |
genitiv-dativ | singular | marnaj | marnajului |
plural | marnaje | marnajelor |