mantelúță (înv.) s. f., g.-d. art. mantelúței; pl. mantelúțe substantiv femininmanteluță
MANTELÚȚĂ, manteluțe, s. f. (Înv.) Diminutiv al lui mantelă. – Mantelă + suf. -uță. substantiv femininmanteluță
manteluță | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | manteluță | manteluța |
plural | manteluțe | manteluțele | |
genitiv-dativ | singular | manteluțe | manteluței |
plural | manteluțe | manteluțelor |