*mahometán, -nízm, V. mohametan, -nízm. substantiv neutrumahometan
MAHOMEDANÍSM s.n. Cult religios monoteist întemeiat în sec. VII de Mahomed, considerat ca profetul divinității supreme, Alah; mahometism, islamism. [Cf. it. maomettismo, fr. mahométisme]. substantiv neutrumahomedanism
mohametanízm n. Islamizm, musulmanizm, religiunea luĭ Mohamet. – Și maho-, ceĭa ce nu e maĭ bine. substantiv neutrumohametanizm
mahomedanísm s. n. substantiv neutrumahomedanism
mahomedanism n. religiunea întemeiată de Mahomed și ale cării dogme se află coprinse în Coran: unitatea divină, profeția lui Mahomed, poligamia și sclavajul sunt principiile fundamentale ale mahomedanismului. substantiv neutrumahomedanism
MAHOMEDANÍSM s. n. Islam. – Din fr. mahométanisme (după mahomedan). substantiv neutrumahomedanism
mahomedanism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | mahomedanism | mahomedanismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | mahomedanism | mahomedanismului |
plural | — | — |