MAGNILOCVÉNT, -Ă adj., s.m. și f. (Liv.) Dotat cu mare elocvență; orator mare. [Cf. it. magniloquente]. adjectivmagnilocvent
MAGNILOCVÉNȚĂ s.f. (Liv.) Calitate a celui ce este magnilocvent. [Cf. it. magniloquenza]. substantiv femininmagnilocvență
magnilocvență | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | magnilocvență | magnilocvența |
plural | magnilocvențe | magnilocvențele | |
genitiv-dativ | singular | magnilocvențe | magnilocvenței |
plural | magnilocvențe | magnilocvențelor |