MAGNÍFIC, -Ă adj. (Liv.) Măreț, grandios, minunat. [Cf. fr. magnifique, lat. magnificus]. adjectivmagnific
*magnífic, -ă adj. (lat. magnificus, d. magnus, mare, și fácere, a face). Măreț, strălucit: templu, palat magnific, (fig.) orator, discurs magnific. Glorios: titlu magnific. Adv. În mod magnific. adjectivmagnific
magnífic adj. m., pl. magnífici; f. magnífică, pl. magnífice adjectivmagnific
magnific a. măreț. adjectivmagnific
MAGNÍFIC, -Ă, magnifici, -ce, adj. (Livr.) Măreț, grandios, superb, minunat; de un fast ieșit din comun. ♦ (Cu valoare de superlativ) Foarte frumos, strălucit, desăvârșit. – Din fr. magnifique. adjectivmagnific
magnific adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | magnific | magnificul | magnifică | magnifica |
plural | magnifici | magnificii | magnifice | magnificele | |
genitiv-dativ | singular | magnific | magnificului | magnifice | magnificei |
plural | magnifici | magnificilor | magnifice | magnificelor |