MAGNÁT s.m. 1. Latifundiar (feudal) maghiar sau polonez. 2. Mare bogătaș, mare capitalist. [< germ. Magnat, fr. magnat, engl. magnate, cf. lat. magnus – mare]. substantiv masculinmagnat
magnát m. (lat. *magnas [pl. magnátes, boĭerĭ marĭ] și magnátus, d. magnus, mare). Nobil la Ungurĭ și Polonĭ. substantiv masculinmagnat
magnát s. m., pl. magnáți substantiv masculinmagnat
magnat m. nobil ungur sau polon. substantiv masculinmagnat
MAGNÁT, magnați, s. m. 1. Mare proprietar de capital industrial și financiar. 2. Mare latifundiar maghiar sau polonez. – Din lat. magnatus. Cf. germ. Magnat, fr. magnat. substantiv masculinmagnat
magnat substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | magnat | magnatul |
plural | magnați | magnații | |
genitiv-dativ | singular | magnat | magnatului |
plural | magnați | magnaților |