LOGOPATÍE s.f. Defect de vorbire care constă în exprimarea încâlcită a gândurilor. [Gen. -iei. / < fr. logopathie, cf. gr. logos – vorbă, pathos – suferință]. substantiv femininlogopatie
logopatíe s. f., art. logopatía, g.-d. art. logopatíei; pl. logopatíi, art. logopatíile substantiv femininlogopatie
LOGOPÁTIE, logopatii, s. f. Defect de vorbire care constă în exprimarea neclară, confuză a gândurilor. – Din fr. logopathie. substantiv femininlogopatie
logopatie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | logopatie | logopatia |
plural | logopatii | logopatiile | |
genitiv-dativ | singular | logopatii | logopatiei |
plural | logopatii | logopatiilor |