LEVÍT s.m. (Ist.) Preot la vechii evrei. [Cf. fr. lévite, lat.t. levita. < ebr. Lewi – nume propriu, însemnând „acela care unește”]. substantiv masculinlevit
*levít m. (lat. levíta și levítes, d. numele tribuluĭ luĭ Levi). Jidan (din tribu luĭ Levi) dedicat servicĭuluĭ templuluĭ. Fig. Poet. Preut [!]. substantiv masculinlevit
levit substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | levit | levitul |
plural | leviți | leviții | |
genitiv-dativ | singular | levit | levitului |
plural | leviți | leviților |