KNÓCK-OUT s.n. v. cnocaut. substantiv neutruknockout
knock-out | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | knock-out | knock-outul |
plural | knock-outuri | knock-outurile | |
genitiv-dativ | singular | knock-out | knock-outului |
plural | knock-outuri | knock-outurilor |