KNOCK-DOWN s.n. v. cnocdaun. substantiv neutruknockdown
knóckdown (angl.) [pron. cnócdaun / nócdaun] (-down) s. n., pl. knóckdownuri; abr. k.-d. substantiv neutruknockdown
knock-down | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | knock-down | knock-downul |
plural | knock-downuri | knock-downurile | |
genitiv-dativ | singular | knock-down | knock-downului |
plural | knock-downuri | knock-downurilor |