KIL, kile, s. n. (Pop.) Kilogram. [Var.: kilo s. n.] – Din fr. kil. substantiv neutru kil
kil (pop.) s. n., pl. kíle substantiv neutru kil
| kil substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular | kil | kilul |
| plural | kile | kilele | |
| genitiv-dativ | singular | kil | kilului |
| plural | kile | kilelor | |