KIÉF s.n. Stare de repaus absolut (la orientali). [Pron. ki-ef. / < fr. kief]. substantiv neutrukief
kief substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | kief | kieful |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | kief | kiefului |
plural | — | — |