KEMKÉM s.n. Vechi instrument muzical la egipteni, cu patru coarde, care se loveau cu un bastonaș. [Cf. pers. kamangah]. substantiv neutru kemkem
kemkem substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | kemkem | kemkemul |
plural | kemkemuri | kemkemurile | |
genitiv-dativ | singular | kemkem | kemkemului |
plural | kemkemuri | kemkemelor |