jocușór (rar) s. n., pl. jocușoáre substantiv neutrujocușor
JOCUȘOR, jocușoare, s. n. (Rar) Joculeț. [Var.: (pop.) jocșor s. n.] – Joc + suf. -ușor. substantiv neutrujocușor
jocușor | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | jocușor | jocușorul |
plural | jocușoare | jocușoarele | |
genitiv-dativ | singular | jocușor | jocușorului |
plural | jocușoare | jocușoarelor |