jitărí (a ~) (reg.) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. jitărésc, imperf. 3 sg. jităreá; conj. prez. 3 să jităreáscă verbjitări
JITĂRÍ, jităresc, vb. IV. Intranz. (Reg.) A îndeplini funcția de jitar. – V. jitar. verbjitări
jitărit | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | jitărit | jităritul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | jitărit | jităritului |
plural | — | — |