jinduitór adj. m., pl. jinduitóri; f. sg. și pl. jinduitoáre adjectivjinduitor
JINDUITÓR, -OÁRE, jinduitori, -oare, adj. Care jinduiește; râvnitor, poftitor; jinduit. [Pr.: -du-i-] – Jindui + suf. -tor. adjectivjinduitor
jinduitor adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | jinduitor | jinduitorul | jinduitoare | jinduitoarea |
plural | jinduitori | jinduitorii | jinduitoare | jinduitoarele | |
genitiv-dativ | singular | jinduitor | jinduitorului | jinduitoare | jinduitoarei |
plural | jinduitori | jinduitorilor | jinduitoare | jinduitoarelor |