JICNÍ vb. IV v. jigni. verb tranzitivjicni
jicnit | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | jicnit | jicnitul | jicnită | jicnita |
plural | jicniți | jicniții | jicnite | jicnitele | |
genitiv-dativ | singular | jicnit | jicnitului | jicnite | jicnitei |
plural | jicniți | jicniților | jicnite | jicnitelor |