JELȚURÉL, jelțurele, s. n. (Pop.) Diminutiv al lui jelț. – Jelț + suf. -urel. substantiv neutrujelțurel
jelțurel | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | jelțurel | jelțurelul |
plural | jelțurele | jelțurelele | |
genitiv-dativ | singular | jelțurel | jelțurelului |
plural | jelțurele | jelțurelelor |