jálnic, -ă adj. (d. jale). Care inspiră jale, foarte trist, lugubru: glas, spectacul jalnic. Deplorabil, lamentabil, de plîns: spectacol jalnic. Adv. În mod jalnic: un clopot suna jalnic. adjectiv jalnic
jálnic adj. m., pl. jálnici; f. jálnică, pl. jálnice adjectiv jalnic
jalnic n. foarte trist. [Slav. JELĬNŬ]. adjectiv jalnic
JÁLNIC, -Ă, jalnici, -ce, adj. (Adesea adverbial) Foarte trist, dureros. ♦ Care provoacă milă; nenorocit; vrednic de compătimit; lamentabil, deplorabil. – Jale1 + suf. -nic. adjectiv jalnic
| jalnic adjectiv | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular | jalnic | jalnicul | jalnică | jalnica |
| plural | jalnici | jalnicii | jalnice | jalnicele | |
| genitiv-dativ | singular | jalnic | jalnicului | jalnice | jalnicei |
| plural | jalnici | jalnicilor | jalnice | jalnicelor | |