jálet (rar) s. n., pl. jálete substantiv neutrujalet
JÁLET, jalete, s. n. (Rar) Vaiet, bocet. – Jale1 + suf. -et. substantiv neutrujalet
jalet substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | jalet | jaletul |
plural | jalete | jaletele | |
genitiv-dativ | singular | jalet | jaletului |
plural | jalete | jaletelor |