ISOMÓRF, -Ă adj. v. izomorf. adjectivisomorf
*isomórf, -ă adj. (vgr. ísos, egal, și morphé, formă). Chim. Care se cristalizează egal cu alt corp a căruĭ compozițiune chimică e diferită. – Și izo- (după fr.). adjectivisomorf
isomorf adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | isomorf | isomorful | isomorfă | isomorfa |
plural | isomorfi | isomorfii | isomorfe | isomorfele | |
genitiv-dativ | singular | isomorf | isomorfului | isomorfe | isomorfei |
plural | isomorfi | isomorfilor | isomorfe | isomorfelor |