ISOCÓL, -Ă adj. (Gram.; despre o perioadă) Ale cărei membre au aceeași lungime. [< fr. isocole, cf. lat. isocolon, gr. isokolon]. adjectivisocol
| isocol adjectiv | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular | isocol | isocolul | isocolă | isocola |
| plural | isocoli | isocolii | isocole | isocolele | |
| genitiv-dativ | singular | isocol | isocolului | isocole | isocolei |
| plural | isocoli | isocolilor | isocole | isocolelor | |