IRITÁBIL, -Ă adj. Supărăcios; irascibil. ♦ Supus iritației. [Cf. fr. irritable, lat. irritabilis]. adjectiv iritabil
*iritábil, -ă adj. (lat. irritabilis). Care se irită ușor. V. irascibil. adjectiv iritabil
iritábil adj. m., pl. iritábili; f. iritábilă, pl. iritábile adjectiv iritabil
iritabil a. care se irită lesne. adjectiv iritabil
IRITÁBIL, -Ă, iritabili, -e, adj. Care se irită, se supără ușor; irascibil, supărăcios. – Din fr. irritable, lat. irritabilis. adjectiv iritabil
IRITÁBIL, -Ă, iritabili, -e, adj. Care se irită, se supără ușor; irascibil. V. nervos. El e așa de nervos și de iritabil de cîtva timp, și luptă să se stăpînească. VLAHUȚĂ, O. A. III 176. adjectiv iritabil
iritabil adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | iritabil | iritabilul | iritabilă | iritabila |
plural | iritabili | iritabilii | iritabile | iritabilele | |
genitiv-dativ | singular | iritabil | iritabilului | iritabile | iritabilei |
plural | iritabili | iritabililor | iritabile | iritabilelor |