iréu (iréi), s. m. – Berbec de prăsilă. Mag. ürü (Cihac, II, 509). În Trans. substantiv masculinireu
ireu substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ireu | ireul |
plural | irei | ireii | |
genitiv-dativ | singular | ireu | ireului |
plural | irei | ireilor |