IÓNIU s.n. (Chim.) Element radioactiv, izotop al toriului. [Pron. i-o-niu. / < fr. ionium]. substantiv neutruioniu
IÓNIU s. n. Izotop radioactiv al toriului, care se obține din uraniu prin dezintegrare. [Pr.: i-o-] – Din germ. Ionium, fr. ionium. substantiv neutruioniu
ioniu substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ioniu | ioniul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | ioniu | ioniului |
plural | — | — |