INTIMIZÁ, intimizez, vb. I. Tranz. A crea o ambianță intimă. – Intim + suf. -iza. verb tranzitivintimiza
intimiza verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)intimiza | intimizare | intimizat | intimizând | singular | plural | ||
intimizând | intimizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | intimizez | (să)intimizez | intimizam | intimizai | intimizasem | |
a II-a (tu) | intimizezi | (să)intimizezi | intimizai | intimizași | intimizaseși | ||
a III-a (el, ea) | intimizează | (să)intimizai | intimiza | intimiză | intimizase | ||
plural | I (noi) | intimizăm | (să)intimizăm | intimizam | intimizarăm | intimizaserăm | |
a II-a (voi) | intimizați | (să)intimizați | intimizați | intimizarăți | intimizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | intimizează | (să)intimizeze | intimizau | intimizară | intimizaseră |