INTERVIEVÁ vb. I. tr. A lua cuiva un interviu; a intervia. [Pron. -vi-e-. / cf. fr. interviewer]. verb tranzitivintervieva
interviewà v. a avea o întrevedere cu cineva spre a-i cere opiniunea. verb tranzitivinterviewà
INTERVIEVÁ, intervievez, vb. I. Tranz. A lua cuiva un interviu. [Pr.: -vi-e-] – Din fr. interviewer. verb tranzitivintervieva
INTERVIEVÁ, intervievez, vb. I. Tranz. (Rar) A lua un interviu. – Pronunțat: -vi-e-. verb tranzitivintervieva
*intervievéz v. tr. (d. interviev). Am un interviev cu cineva ca să-ĭ cer părerea: un redactor l-a intervievat pe ministru. – Se scrie și -iewéz. verb tranzitivintervievez
intervieva verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)intervieva | intervievare | intervievat | intervievând | singular | plural | ||
intervievând | intervievați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | intervievez | (să)intervievez | intervievam | intervievai | intervievasem | |
a II-a (tu) | intervievezi | (să)intervievezi | intervievai | intervievași | intervievaseși | ||
a III-a (el, ea) | intervievează | (să)intervievai | intervieva | intervievă | intervievase | ||
plural | I (noi) | intervievăm | (să)intervievăm | intervievam | intervievarăm | intervievaserăm | |
a II-a (voi) | intervievați | (să)intervievați | intervievați | intervievarăți | intervievaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | intervievează | (să)intervieveze | intervievau | intervievară | intervievaseră |