INTERPRETATÍV, -Ă adj. Care interpretează; de interpretare. [Cf. fr. interprétatif]. adjectivinterpretativ
*interpretatív, -ă adj. (lat. interpretativus). Care servește la interpretare: declarațiune interpretativă a unuĭ tratat. adjectivinterpretativ
interpretatív adj. m., pl. interpretatívi; f. interpretatívă, pl. interpretatíve adjectivinterpretativ
INTERPRETATÍV, -Ă, interpretativi, -e, adj. Care servește la interpretare, care poate fi interpretat; care explică. – Din fr. interprétatif. adjectivinterpretativ
INTERPRETATÍV, -Ă, interpretativi, -e, adj. Care interpretează. Nu e redare inertă a evenimentelor, ci una vie, interpretativă. CONTEMPORANUL, S. II, 1949, nr. 159, 5/6. adjectivinterpretativ
interpretativ adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | interpretativ | interpretativul | interpretativă | interpretativa |
plural | interpretativi | interpretativii | interpretative | interpretativele | |
genitiv-dativ | singular | interpretativ | interpretativului | interpretative | interpretativei |
plural | interpretativi | interpretativilor | interpretative | interpretativelor |