INTERNÚNCIU s.m. v. internunțiu. substantiv masculin internunciu
INTERNÚNȚIU s.m. Nunțiu (papal) ad-interim. [Pron. -țiu, var. internunciu s.m. / it. internunzio, lat.t. internuntius]. substantiv masculin internunțiu
INTERNÚNCIU s. m. v. internunțiu. substantiv masculin internunciu
INTERNÚNCIU s. m. v. internunțiu. substantiv masculin internunciu
INTERNÚNȚIU s. m. (Învechit, și în forma internunciu) Ambasador extraordinar al papii pe lîngă un guvern. Internunciul, ajutat de ambasadorul Engliterei, izbutise a aduce lucrurile la o înțelegere. GHICA, S. 473. – Variantă: internúnciu s. m. substantiv masculin internunțiu
internunciu substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | internunciu | internunciul |
plural | internuncii | internunciii | |
genitiv-dativ | singular | internunciu | internunciului |
plural | internuncii | internunciilor |