INSTITÚȚIE s.f. 1. Formă de organizare a unor raporturi sociale – politice, juridice etc. – parte a suprastructurii. 2. Organ, unitate cu caracter politic, economic, administrativ etc. care cuprinde o anumită activitate, care îmbrățișează un anumit domeniu etc. ♦ Așezământ. [Gen. -iei, var. instituțiune s.f. / cf. fr. institution, lat. institutio]. substantiv feminininstituție
*instituțiúne f. (lat. institútio, -ónis). Instituire. Lucru instituit, așezămînt, fundațiune, stabiliment (școală, bibliotecă, azil ș. a.). – Și -úție. substantiv feminininstituțiune
instituți(un)e f. 1. instituire; 2. lucru instituit, așezământ: pioasă instituțiune; 3. casă de educațiune: instituțiune de surdo-muți. substantiv feminininstituțiune
INSTITUȚIÚNE s. f. v. instituție. substantiv feminininstituțiune
instituțiune | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | instituțiune | instituțiunea |
plural | instituțiuni | instituțiunile | |
genitiv-dativ | singular | instituțiuni | instituțiunii |
plural | instituțiuni | instituțiunilor |